Taki los..

Wlasciwie nic sie nie dzieje, wstales tylko zadziwiajaco wczesnie.

Powoli pijesz kawe i nie chce Ci sie jesc. Perspektywa przejscia do lazienki,

 by sie umyc, nieco Cie paralizuje.I jakos to wszystko niebardzo ma sens.

 Nagle dostrzegasz, ze twoja praca to zbior nikomu niepotrzebnych

czynnosci i z cala pewnoscia wiesz, ze tracisz w niej czas.

 Nic z niej nie wynika, tak jak nic nie wynikaz Twojego

dotychczasowego zycia. Juz wiesz, ze tak naprawde

niewiele osiagniesz, nikogo nie ucieszysz tym, ze jestes

 i nigdzie nie pobiegniesz, bo za nic w swiecie nikogo i niczego nie dogonisz.

To smutne. Tak smutne. Tak smutne, ze nie chce sie zyc.